Begin juni 2010 kregen wij de volgende mail van een verontruste bewoner van Voorne-Putten (Zuid-Holland). Het bericht luidde als volgt: Op dit moment wordt er zo nu en dan (ongeveer éénmaal per week en misschien wel vaker) geschoten op reeën. Dit gebeurt niet aangekondigd, het gebied wordt niet afgezet en het gebeurt binnen de bebouwde kom. Soms wordt er voer gebruikt om de dieren te lokken.
Ik woon in een wat luxere woonwijk. Achter mijn huis staan geregeld reeën in de tuin. Er bevindt zich achter mijn huis namelijk een bosje. Daar liepen geregeld twee groepjes reeën. Een groepje van 3 en een groepje van 4. De dag na Hemelvaart wilde ik zoals iedere dag om 7 uur ’s ochtends mijn honden uitlaten, maar het viel mij op dat er geen vogeltjes aan het fluiten waren en dat mijn honden zich erg terughoudend gedroegen. Ik ging op mijn hoede het bosje in en schrok mij lam van twee mensen in camouflagepakken. Naast deze mensen lag een dode ree. Ik heb geschrokken gevraagd of ze toch niet aan het jagen waren en ben weer naar huis gegaan. Thuis heb ik de boswachter gebeld. Deze was totaal ontdaan, want het mocht niet in deze tijd en zeker niet in de bebouwde kom. Hij vroeg ook of ik een auto had zien staan. Dat was zo en toen wist de boswachter om wie het ging.
Mijn man is later gaan kijken of hij nog wat zag. Hij trof op de plek waar de ree had gelegen een hoop ingewanden aan die de jagers hadden achtergelaten. Hij heeft daar foto’s van gemaakt. Later op de dag lag dit er nog en heb ik nogmaals de boswachter gebeld. Dit kan toch zo ook niet blijven liggen in een bosje waar ook kinderen spelen. Ik gaf daarbij aan dat ik mij er zorgen over maakte dat het ging om een baarmoeder. Op dit moment hebben de hindes over het algemeen kalfjes.
Dezelfde boswachter wist ineens te vertellen dat het hier om een aangereden bok ging die ze uit hun lijden moesten verlossen. (ik kan u verzekeren dat daar de kans op aanrijden van een ree om 6 à 7 uur ’s ochtends echt minimaal is) Daarnaast wist hij ook direct door de telefoon vast te stellen dat het om een maag ging en niet om een baarmoeder. Dat de ingewanden daar nog lagen was normaal zei hij omdat andere dieren dat opeten. Een half uur na dit telefoontje ben ik nog een keer gaan kijken en terwijl deze organen daar de hele dag hadden gelegen, waren ze nu na een half uurtje ineens spoorloos verdwenen.
Ik heb de reeën tot aan vandaag de dag niet meer gezien. Als ik wat hoor, ren ik wel naar het bosje toe, maar durf er dan niet in te gaan. Dit verhaal staat niet op zichzelf. Ik heb van diverse mensen soortgelijke verhalen gehoord. Dit kan en mag toch niet gebeuren. Dit is niet alleen een verstoring van de natuur, maar ook van het wonen en recreëren.