Opnieuw verloochent Natuurmonumenten haar achterban door de jacht op damherten te openen
We schreven gisteren al over het afschot van damherten waartoe Natuurmonumenten toch heeft besloten in weerwil van eerdere “definitieve” beslissingen.
Natuurmonumenten zwicht opnieuw voor de jagerslobby en heft in het Deelerwoud het ”geen-jachtbeleid” op: damherten zullen weer worden afgeschoten, terwijl daar geen enkele reden voor is. Mogelijk vindt het afschot al plaats.
Jachtvrij
Er is in het Deelerwoud na ruim 10 jaar zonder jacht een veel natuurlijker situatie ontstaan. De edel- en damherten zijn veel minder schuw geworden en menig wandelaar kan deze dieren dankzij het moratorium overdag zien. Dat is zoals het hoort te zijn. Helaas wordt aan deze situatie nu een einde gemaakt.
Boekpresentatie en uitnodigingen
Afgelopen zondag, 30 oktober, kwam een en ander aan het licht bij de boekpresentatie “Het Deelerwoud – Wild en bijster land”. Deze goed bezochte bijeenkomst werd op Oud-Reemst in een werkschuur van Natuurmonumenten gehouden.
Met de uitnodiging was iets heel vreemds aan de hand. Leest u mee:
In de eerste versie van de uitnodiging (pdf) per email op 19 oktober, 12:53 uur, door een trouwe donateur van De Faunabescherming ontvangen stond onder meer:
‘Vijftien jaar lang werden de damherten in het Deelerwoud niet afgeschoten. In oktober 2016 heeft Natuurmonumenten besloten om opnieuw tot afschot -aan de randen van het Deelerwoud- over te gaan omdat de stand ‘onbeheersbaar’ werd. Hiermee is het gedurfde experiment dat zij in 2001 begon, deels beëindigd. Voor veel natuurliefhebbers is dit een bittere pil. Hoe pak je dit soort beleids- en beheersvraagstukken aan? Misschien is het verstandiger als wij meer in natuurtijd en minder in mensentijd leren denken. Het Deelerwoud – Wild en bijster land onderzoekt hoe dat zou kunnen door een inspirerende verkenning van het faunabeheer van vroeger, van nu en van de toekomst.
Later die dag verscheen een tweede, gekuiste versie (pdf), om 19:32 uur bij onze donateur:
‘Het getuigt van een gedurfde en uitgesproken visie van Natuurmonumenten dat de wilde dieren van het Deelerwoud niet worden afgeschoten. Hoe pak je dit soort beleid- en beheervraagstukken aan? Misschien is het verstandiger als we meer in natuurtijd en minder in mensentijd leren denken. Het Deelerwoud – Wild en bijster land onderzoekt hoe dat zou kunnen door een inspirerende verkenning van het faunabeheer van vroeger, van nu en van de toekomst.’
Waarom wordt bij een boekpresentatie over het Deelerwoud dit belangrijke onderwerp “onder de pet” gehouden?
De aangekondigde “pittige stellingen” gingen geen van allen over dit voorgenomen afschot. Maar door een vraag van onze oplettende donateur kwam dit onderwerp toch aan de orde.
De “Natuurambassadeur”, Luc Berris, tevens adjunct-regiodirecteur Gelderland van Natuurmonumenten, stond met zijn mond vol tanden. De populaties blijven nu eenmaal oneindig groeien en daarom moet er op een bepaald moment worden ingegrepen. Meneer Berris zo werkt het niet met populaties, behalve misschien bij mensen. Van een hoge vertegenwoordiger van Natuurmonumenten en een Natuurambassadeur mag je zinniger uitlatingen verwachten.
Sowieso was de zaal goed gevuld met mensen die hun mond vol hadden van beheren, waarbij dit slechts betekent dat de grote hoefdieren moeten worden doodgeschoten, iets dat jagers maar al te graag willen doen. “De edelherten brengen zoveel schade aan mijn bossen dat er niets anders opzit dan ze te schieten”, vertelde een gepensioneerde bosbeheerder zonder tranen in de ogen. Wij krijgen wel tranen in onze ogen van zoveel onzin.
Achterban van Natuurmonumenten
Het merendeel van de betalende leden van Natuurmonumenten is het niet eens met het afschot van damherten, maar hun stem wordt niet gehoord. De argumenten, dat er zonodig ‘beheerd’ moet worden, zijn onjuist.
Wij roepen hierbij de leden van Natuurmonumenten op om te protesteren.
Lees (opnieuw) de discussie van februari 2016 tussen De Faunabescherming en Van den Tweel van Natuurmonumenten: brief van De Faunabescherming en antwoord van Natuurmonumenten en bericht van De Faunabescherming n.a.v. optreden van Van den Tweel in Vroege Vogels. (Her)lees ook het artikel in de Argus van april 2016 hierover.
Het oude credo van Natuurmonumenten “wel jacht, tenzij” wordt onder leiding van de directeur Van den Tweel, die eerder in het blad van de jagers aangaf dat meer wild automatisch leidt tot meer jacht, kennelijk weer van stal gehaald.