Oostvaardersplassen bedreigd
Persoonlijke belangen van vooral jagers en boeren vormen een bedreiging voor ons grootste natuurlijk beheerde natuurgebied.
In een artikel van Caspar Janssen in de Volkskrant van 13 november 2010 worden de argumenten voor en vooral ook tegen het huidige beheer in de Oostvaardersplassen op een zeer heldere manier uiteengezet. Wij willen u hier enkele treffende passages niet onthouden.
“De Oostvaardersplassen, de enige plek in Nederland waar de (half)natuur zijn gang kan gaan, waar beheerders zo min mogelijk ingrijpen. En dus de zwakste dieren de winter niet overleven. En de sterkste dieren wel.” “Want dat is het beleid: als verzwakte beesten zich afzonderen van kudde, als het duidelijk is dat ze gaan sterven, dan verlost het geweer van de beheerder ze uit hun lijden.”
“Nog een nadeel van Staatsbosbeheer: juist aan de randen van het gebied, waar de uitkijkpunten zijn, is er weinig begroeiing. Elk verzwakt dier is met het blote oog te zien en met camera’s vast te leggen. Met als gevolg dat heel wat stervende herten, paarden en runderen hun eigen You-Tube-moment hebben gekregen. De openheid van Staatsbosbeheer werkt ook bepaald niet in het voordeel. Dat is wrang voor de beheerders, want bij de gemiddelde feestelijke jachtpartij op de Veluwe worden doorgaans geen pottenkijkers geduld. En ook de vee-industrie houdt de staldeuren tegenwoordig angstvallig gesloten voor buitenstaanders.”
“Er staan keiharde belangen op het spel. Het ‘natuurlijk beheer’ in de Oostvaardersplassen zet jagers buitenspel en voor dierenartsen valt er niets te prikken of te spuiten. Op de Veluwe worden de Oostvaardersplassen gezien als een grote bedreiging. Initiatieven om ook op delen van de Veluwe wat minder te schieten, stuiten al jaren op fel verzet.”
“Het omslagpunt in de hardnekkige strijd tegen de Oostvaardersplassen was een uitzending van EénVandaag, afgelopen winter. In die uitzending leidt de ‘bezorgde natuurliefhebber’ Tonny Lenselink de cameraploeg naar een stervend hert. Opgeschrikt door de cameraploeg gebruikt het hert zijn laatste krachten om te vluchten, om even verderop in het water opnieuw in elkaar te zijgen.” Deze Tonny Lenselink blijkt lid te zijn van Vereniging Het Edelhert. “Vereniging Het Edelhert heette voorheen Het Veluws Hert en is opgericht door jagers die de herten op de Veluwe ooit voor uitsterven behoedden. Met als doel: de jacht.”
In hetzelfde artikel wordt ecoloog Ruben Smit geciteerd die jaren in dit gebied heeft gefotografeerd. Zijn conclusie is: “Als ik een edelhert zou zijn, en ik moest kiezen tussen de Oostvaardersplassen en de Veluwe, dan koos ik direct voor de Oostvaardersplassen. Hier heb je de kans om heel oud te worden, je wordt niet op iedere hoek bejaagd, hier functioneert het systeem van de survival of the fittest.”
Het hele artikel is hier te lezen (op dit moment alleen voor abonnees van De Volkskrant).
Zie ook: