Kraaien schieten in Zeeland
Eens in de zoveel tijd (en dit kan om de paar dagen zijn) wordt een artikel gepubliceerd in een krant of op internet dat smeekt om een reactie. En afgelopen week was het weer zover. Op donderdag 7 juli stond een artikel op de website van de PZC (Provinciale Zeeuwse Courant) met als kop: ‘Jager schiet 36 ‘Zeeuwse’ kraaien in 2 uur’. Dat het legaal is om in juli kraaien te schieten wordt hier niet ter discussie gesteld wel de argumentatie die gebruikt wordt.
Wettelijke status:
In het artikel staat het volgende: ‘Ze staan op de landelijke vrijstellingslijst vanwege de aanzienlijke schade die ze aanrichten’. Dit betekent dat alle middelen ingezet mogen worden om kraaien te bestrijden en dat schade niet vergoed wordt. Conclusie: Kraaien mogen te allen tijde geschoten worden. Waarom dan zo’n vreemde argumentatie om het schieten te rechtvaardigen?
Emotioneel argument 1:
Als eerste is er de term ’aanzienlijke schade’. Dit is net zo’n vage term als ‘ambachtelijk’. Het klinkt mooi, maar wat het betekent, voor de meesten van ons is dit een vraagteken. Net als aanzienlijke schade. Hoeveel schade is dit? Wat voor schade is dit? Wie het weet mag het zeggen. Dat zij soms eten van gewassen staat hier niet ter discussie, maar hoeveel schade levert dit op?
Emotioneel argument 2:
Het artikel vervolgt met het beschrijven hoe zij eieren eten van vogels, o.a. van roodborstjes. Ja, kraaien eten eieren van andere vogels, maar dat doen egels, hermelijnen, zilvermeeuwen, eekhoorns en allerlei andere dieren ook. Egels schieten is nog altijd geen hobby in Nederland. Is dit een reden om kraaien te schieten? Of is dit een argument dat bedoeld is om op ons gevoel in te spelen, aangezien het roodborstje een geliefde tuinvogel is. Trouwens, volgens Sovon (SOVON Vogelonderzoek Nederland) zijn de aantallen roodborstjes sinds 2000 ongeveer gelijk gebleven. Dit ondanks het feit dat volgens jager Poortvliet de aantallen kraaien en kauwen de laatste dertig jaar zijn verdrievoudigd. De cijfers van SOVON laten een heel ander beeld zien. Voor de kauw geldt voor zowel de broedpopulatie als de niet-broedvogels: Geen significante verandering. Voor de zwarte kraai is het beeld iets ingewikkelder. Voor broedvogels geldt sinds 1990 een toename van minder dan 5% per jaar, echter in de laatste 10 is er weer een afname van minder dan 5% per jaar. Voor de niet-broedvogels is er sinds 1980 geen significante aantalsverandering. En in de afgelopen 10 jaar is er zelfs een afname genoteerd. Tja, als ik de keuze moet maken voor betrouwbaarheid van cijfers, dan kies ik zonder twijfel voor Sovon.
Emotioneel argument 3:
Vervolgens komt er nog een tranentrekkende uitspraak ‘Ik schiet ook liever een kauw van 14 jaar oud dan eentje van drie weken’. En vervolgens ‘in de lucht kan je niet zien of het jong of oud is’. Dus, waarom ga je niet anders te werk als je het zo erg vindt? Eerst vangen, jonkies vrijlaten en ouderen doden. Maar nee, alles wordt geschoten en vervolgens wordt ingespeeld op de gevoelens van de lezer.
Emotioneel argument 4:
In de slotalinea lezen wij: ‘Maar ik probeer ze uit te leggen waarom het nodig is’. Nou, ik kan wel zeggen dat het in dit artikel niet gelukt is om uit te leggen waarom het nodig is. Met geen woord wordt gesproken over de vele afschrikmiddelen die tegenwoordig op de markt zijn. Denk hierbij aan o.a. laserlicht, vliegers in de vorm van een roofvogel, gebruik van een alarmpistool om maar een paar mogelijkheden te noemen. Waarom dan schieten?
Het artikel wordt afgesloten met het volgende treurige argument ‘Veel mensen vinden het wel minder zielig dan het jagen op een lief klein konijntje.’ Toch jammer dat vergeten wordt te benoemen dat het lieve kleine konijntje op dezelfde vrijstellingslijst staat als kraai en kauw, en mogelijk de volgende dag het loodje moet leggen.
Ter afsluiting nog een heerlijke video op YouTube om te laten zien hoe intelligent een familielid van onze zwarte kraai is.
PS: En dan worden wij van De Faunabescherming beticht op Twitter van het gebruik van emotionele argumenten.