Column: Vijand of melkkoe?

Geplaatst op: 15 juni 2014 door redactie

Is de gans het grootste gevaar dat het leven zoals we het nu kennen, bedreigt? Als je boeren, jagers en provinciebestuurders moet geloven wel. Een ‘vijand’ die met alle mogelijke middelen bestreden moet worden. Maar het is alleen oorlog als er niets aan de gans te verdienen valt.

Neem melkveehouder Adriaan. Hij heeft land met het lekkerste meest eiwitrijke gras. Voor de ganzen. Nou ja in de winter dan. Dan verwelkomt hij de gans met open armen. Omdat hij daarvoor betaald krijgt. ‘Dat is gewoon een zakelijke afweging.’

Schijten

Lokt hij de ganzen nog in de winter, in het voorjaar zijn de ‘betalende’ gasten niet meer welkom. Dan is het: ‘De ganzen vreten het lekkerste gras op, schijten de boel onder, vertrappen de rest en de koeien staan er beteuterd bij.’ (Adriaans koeien schijten blijkbaar nooit.)

Vergoeding

Wat boer Adriaan c.s. er nooit bij vertellen is dat ze een vergoeding krijgen uit het Faunafonds voor eventuele schade die ganzen aan zijn percelen toebrengen. Maar dat is ‘zakelijk’ blijkbaar minder interessant, want de ganzen moeten dood. Dood aan de ganzen! Het is oorlog! Tenminste, totdat de winter weer invalt.

Oorzaak en gevolg

Als je ergens last van hebt, pak je de oorzaak aan. Maar klagen levert geld op, dus boeren klagen. Voortdurend. Ach en wee, terwijl ze zelf aan de oorsprong staan van het ganzen‘probleem’. Ze lokken de dieren met ‘het lekkerste gras’. Zo lekker, dat ganzen van heinde en verre buitenlanden komen aanvliegen. Van oorzaak- en gevolgrelaties hebben boeren geen kaas gegeten, maar klagen kunnen ze als geen ander. In plaats van de hand in eigen boezem te steken, steken boeren deze liever in de zak van de belastingbetaler.

Joker

Jager c.q. melkveehouder Adriaan zegt het zelf: ‘Je voelt je een joker in je schuttersputje. Je bent klaar, maar je bent nog niet weg, of hup, daar zijn de volgende ganzen al.’ Na jaren van massaslachtingen onder ganzen, is er nog geen gans minder in Nederland. Het beleid van de provincies heeft dus compleet gefaald. Wil je minder ganzen, dan is er maar één oplossing: zorgen dat er minder lekker gras op de weilanden staat, zodat het voedselaanbod en dus de populatie krimpt. Want, en dat blijkt een moeilijk concept voor provinciebestuurders om te doorgronden: omgevingsfactoren en niet beleidsmakers bepalen hoeveel ganzen er in een gebied kunnen leven. En om die reden zijn de voortdurende gruwelijke slachtingen onder ganzen volkomen zinloos.