Ach, ach, die arme zwijnen toch
Het is zomervakantie in Nederland en dat betekent dat er weer hordes toeristen naar de Veluwe stromen om te genieten van de natuur en het wild dat daarin leeft. De gemeente Epe biedt zelfs 100% wildgarantie om toeristen te lokken en ook de verschillende natuur beherende organisaties koketteren met de wilde dieren die in de door hun beheerde gebieden leven. Tegen betaling kunnen toeristen mee op excursies om wild te spotten en onderweg krijgen zij daarbij eenzijdige informatie over het wel en wee van de dieren aldaar. Vooral de aanwezigheid van wilde zwijnen is een grote trekpleister, maar hoe wild zijn die zwijnen nog? Wat de meeste toeristen niet zullen weten, is dat er niet alleen mensen bereid zijn te betalen om deze prachtige dieren in het wild te mogen aanschouwen, maar dat er ook hobbyisten zijn die grof willen betalen om deze zelfde dieren voor de lol dood te schieten. Natuurlijk willen die laatsten ook waar voor hun geld en dat wordt uitstekend geregeld. Er wordt dus dubbel verdiend aan het wild en met tal van trucs probeert men deze praktijk in stand te houden. Het gevolg van deze overexploitatie is dat er weinig natuurlijks aan de dieren overblijft. Afgelopen week doken er op Twitter twee berichten op die enigszins illustreren hoe de vork in de steel zit.
Illustrerende getuigenissen
Een toevallige voorbijganger filmde hoe tientallen (handtamme) zwijnen op de noordelijke Veluwe werden gevoerd alsof het de eendjes in de plaatselijke parkvijver betrof. Het Gelders Landschap verklaarde naderhand dat dit regelmatig op verschillende plekken wordt gedaan om ‘de populatiegrootte in de gaten te houden’. Tellingen die per definitie enkel dienen om te bepalen hoeveel dieren er afgeschoten ‘moeten’ worden en op deze manier ook vooral heel onnatuurlijk gedrag teweegbrengen. Niet veel later zorgde een column over de jacht in rustgebieden voor veel ophef. De schrijver wond zich op over het hypocriete feit dat bezoekers op de paden moeten blijven om het wild niet te verstoren, maar de beheerder wel het recht neemt om deze dieren in een rustgebied onder vuur te (laten) nemen. Naar eigen zeggen zou er eerst zelfs over zijn gelogen toen de columnist de beheerder, in dit geval toevallig ook het Gelders Landschap, om uitleg vroeg toen hij een jachthut in een rustgebied aantrof. Dat impliceert de geheimzinnigheid die schuilgaat achter de massale dodingspraktijken op de Veluwe. Niet voor niets door een van ‘s lands meest gerenommeerde wildecologen ooit eens bestempeld als ‘de grootste schiettent van Noordwest-Europa’.
Exorbitante praktijk
Jaarlijks wordt op de Veluwe zo’n 80% van de populatie zwijnen afgeschoten. Als argumenten voor deze exorbitante praktijk draagt men verkeersveiligheid en het voorkomen van (landbouw)schade aan. Maar als mensen overlast van dieren ervaren, is het op grote schaal bijvoeren wel het minst verstandige om te doen. Ook het schieten van grote aantallen met als doel de populatie te verlagen, werkt averechts. Hoe meer voedsel er aanwezig is, des te sterker de populatie vervolgens weer groeit. Bovendien is een feit dat hoe intensiever de bejaging is, des te onrustiger de dieren worden. Desondanks worden er tonnen aan voer gedumpt om dieren zichtbaar te krijgen voor de toeristen, om te tellen en om ze in het vizier te krijgen. Tegelijkertijd wordt het wild letterlijk uit hun zogenaamde rustgebieden gejaagd. Zwijnen worden al jaren ’s nachts met gebruik van geluidsdempers en optische hulpmiddelen zoals restlichtversterkers en infraroodcamera’s onder vuur genomen, ook in de periode waarin ze hun jongen grootbrengen. Sociale verbanden en natuurlijke processen worden compleet ontregeld door het enerzijds grootschalig bijvoeren en anderzijds massaal afschieten. Gemiddeld behaalt een wild zwijn in Nederland nog niet de helft van de leeftijd wat hun soortgenoten elders doen. Het maakt de Veluwe een grote extensieve zwijnenfokkerij en lucratief verdienmodel.
Kansloos beleid
Dat het huidige systeem er niet op gericht is om daadwerkelijk tegemoet te komen aan de verkeersveiligheid en het voorkomen van landbouwschade, blijkt wel uit het feit dat de roep om meer afschot alleen maar toeneemt. Dat komt de jagers goed uit, want zij betalen graag om hun hobby uit te kunnen oefenen. De volgende ‘zwijnenfokkerij’ is al in opbouw. Onlangs gaf ook de provincie Noord-Brabant ontheffing voor het ’s nachts bejagen van wilde zwijnen met behulp van dezelfde geavanceerde hulpmiddelen als men op de Veluwe gebruikt en zelfs de inzet van vangkooien is nu geoorloofd in een poging het aantal zwijnen te decimeren. Het nulstandbeleid buiten de Veluwe en Nationaal Park De Meinweg blijkt simpelweg onhoudbaar, aangezien er voldoende geschikt leefgebied voor zwijnen is en de dieren onder andere ongehinderd de grens kunnen oversteken. Zolang zwijnen continu toegang hebben tot een overvloed aan voedsel en vervolgens de voor hun geschikte leefgebieden weer worden uitgejaagd, zal de overlast zich blijven uitbreiden. Velen willen graag betalen om zwijnen in hun natuurlijke omgeving te zien. Helaas zien zij dan geen dieren die in rust en vrijheid kunnen leven, maar opgejaagde dieren die nergens hun leven zeker zijn. Arme zwijnen…