Binnenkort bloedbad op Haringvreter
De provincie Zeeland heeft Staatsbosbeheer toestemming gegeven om de komende vijf jaar elk jaar 30 procent van de in het natuurgebied de Haringvreter levende damherten af te schieten, ofwel 40 van de in totaal 130 dieren. Een onbegrijpelijke maatregel die niet zal zorgen voor een blijvend kleinere populatie; een maatregel die zo goed als zeker een averechts effect oplevert.
Populatiegroei is het argument voor het massale afschot. De aanname van Staatsbosbeheer dat de huidige populatie jaarlijks met 25-30% zal blijven groeien is echter ecologisch onjuist. De bewering dat de kans dat de dieren straks vaker naar Noord-Beveland overzwemmen om zich daar vervolgens op de landbouwgewassen te storten is niet meer dan dat: een bewering. Bewijzen voor deze stelling zijn er niet.
Glazen bol
De Haringvreter is een eiland in het Veerse Meer, een Natura 2000-gebied, waar op dit moment zo’n 130 damherten leven. Staatsbosbeheer vindt dat dit te veel is en voorspelt ook voor de komende jaren een groei van ongeveer 30 procent per jaar. Een voorspelling die de organisatie niet kan staven met enig bewijs. Een basisprincipe in de natuur is dat een populatie niet verder groeit het draagkrachtniveau mogelijk maakt en het sterfte- en geboortecijfer elkaar in evenwicht houden. ‘Te veel’ is dus een begrip dat biologisch gezien niet eens bestaat. Waar dit draagkrachtniveau ligt, hangt grotendeels af van de beschikbare hoeveelheid voedsel. Dat er geen rapporten zijn over ziekten of slechte conditie, bewijst dat er nu voldoende voedsel is om de huidige populatie in stand te houden.
Schadelijk
Staatsbosbeheer beweert dat bij verdere populatiegroei de kans bestaat dat er meer herten overzwemmen; zeker is dat allerminst. Mocht in de praktijk blijken dat dat toch het geval is, dan kan er altijd nog aan die kant van het water ingegrepen worden. Massaal afschot in de populatie op het eiland heeft uitsluitend schadelijke gevolgen.
Meer aanwas
Op de Haringvreter is nog nooit gejaagd. Het effect van de maatregel mag duidelijk zijn. De dieren zullen in doodsangst vluchten (en wellicht dan wel in grote getale overzwemmen) en zich voortaan verschuilen voor mensen. De plaatsen van de doodgeschoten dieren worden snel weer opgevuld door natuurlijke aanwas. Het is bewezen dat afschot leidt tot verhoogde vruchtbaarheid; jacht houdt de populatie in de groeifase en betekent dus meer aanwas.
Verstoring
Daarbij levert de jacht ernstige verstoring op voor het hele eiland en daardoor schade aan de natuur. Al met al is er geen enkel steekhoudend argument te bedenken om jaarlijks bijna een derde van de damherten op het eiland dood te schieten. Om de maatregel dan ook nog voor vijf jaar te laten gelden is geheel in strijd met het zorgvuldigheidsbeginsel dat de wet voorschrijft.
Conclusie
Kortom: binnen het leefgebied van de damherten zijn geen problemen en daarbuiten zijn ze klein en oplosbaar. Hoe Staatbosbeheer en de provincie kunnen beweren dat afschot een ‘diervriendelijke’ maatregel is, is ons een raadsel. De maatregel komt neer op een ordinaire beheermaatregel, die maar één winnaar kent: de jager. De verliezers zijn in de eerste plaats de damherten, maar ook de natuurliefhebbers die de Haringvreter willen bezoeken om te genieten van de damherten.