De thuiskok, de gans en de kreeft
Op 29 maart publiceert de “thuiskok” van de NRC een lezenswaardig artikel over het schieten en opeten van een wilde gans. Hoewel hij wel even moet slikken als hij iets dood ziet gaan, belet dat hem toch niet om er vervolgens een smakelijk gerecht van te bereiden. Wat hij even vergeet is dat zijn “eerlijke biologische” vlees wel toebehoorde aan een levend wezen, met gevoel en verstand. De gans die hij oppeuzelt laat een langdurig rouwende weduwe of weduwnaar achter, want ganzen vormen verbintenissen voor het leven.
Helemaal de mist in gaat onze kok als hij stelt dat ganzen “vervelend” zijn en jagers “aardige mensen”. Tja, het is geen kunst om aardig te zijn als je al je agressie kunt uitleven op weerloze wilde dieren. En waarom zijn ganzen vervelend? Omdat ze afkomen op de natte natuur die wij mensen hebben aangelegd, en dan ook wel eens willen foerageren op plekken waar het niet zo uitkomt? Jaag ze weg, zouden wij zeggen, want dat is toch geen reden tot moord?
Een dag later staat overigens in dezelfde rubriek dat het kreeftenseizoen is begonnen. Aangeraden wordt om de dieren levend in de diepvries te stoppen, dan zijn ze “verdoofd” als je ze daarna met de kop naar voren in een pan kokend water stopt. Er zal wel uitgebreid wetenschappelijk onderzoek zijn gedaan naar het welzijn van levende kreeften die in de diepvries worden gestopt, en de thuiskok weet waarschijnlijk zeker dat de kreeft niet bij bewustzijn komt als hij het kokende water in gaat. Erg gerust zijn wij er niet op.
Tot welke excessen de ongecontroleerde jacht op ganzen kan leiden blijkt uit recente berichten over de vondst van zakken met zes dode ganzen bij Hoofddorp. Het was voor de jagers kennelijk te veel moeite om de geschoten ganzen, na het verwijderen van de lekkerste stukken, op een fatsoenlijke manier af te voeren.
Opnieuw dierenleed: politie vindt gedumpte ganzen