Ligging jachtvelden ook niet openbaar
Met regelmaat lezen wij stukken in de krant dat er sprake is van een groot ‘wilde zwijnen probleem’. De populaties nemen toe, afschot is noodzakelijk, de verkeersveiligheid is in gevaar en nu lopen ze ook al binnen de bebouwde kom. Waar gaat het verkeerd dat de provincie Gelderland ‘het probleem’ niet onder controle krijgt? De Faunabescherming wil graag weten hoeveel zwijnen er worden afgeschoten, maar ook waar dat gebeurt. Omdat de provincie de afschotgegevens per jachtveld niet openbaar wil maken, is De Faunabescherming een juridische procedure gestart die inmiddels ter beoordeling voorligt bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State.
Door de provincie Gelderland wordt ontheffing verleend voor het afschot van wilde zwijnen aan de Stichting Faunabeheer Eenheid Veluwe. Het uitvoeringsgebied is verdeeld in individuele jachtvelden. Iedere jager heeft dus zijn eigen ‘koninkrijkje’. Om een goed beeld te kunnen krijgen van het beheer van de wilde zwijnen en de uitvoering van de ontheffing wil De Faunabescherming naast de afschotgegevens ook inzicht krijgen in de ligging van de jachtvelden. In eerste instantie gaf de provincie aan dat ze niet de beschikking had over de gevraagde kaartgegevens. Ten overvloede wees de provincie erop terughoudend te zijn met openbaarmaking van dergelijke gegevens omdat deze zouden kunnen worden misbruikt door dierenactivisten!
Inmiddels is het bezwaarschrift van De Faunabescherming ongegrond verklaard. Het is echter wel merkwaardig dat de adviescommissie van de provincie achter gesloten deuren kennis heeft genomen van de stukken en tot het volgende oordeel komt: “Gedeputeerde Staten hebben de beschikking over de gevraagde gegevens omtrent de ligging van de jachtvelden en in beginsel zijn deze gegevens openbaar. Maar gezien de bescherming van de eerbiediging van de persoonlijke levenssfeer en het risico op dierenactivisme wordt geadviseerd de gegevens in dit geval niet openbaar te maken.”
Op 7 juli 2011 heeft De Faunabescherming tegen bovengenoemde beslissing beroep ingesteld bij de rechtbank. Hierbij hebben wij de rechtbank gevraagd de procedure door te sturen naar de Raad van State, zodat deze tegelijk met de zaak over de afschotgegevens kan worden behandeld. Het verbaast ons echter wel dat het ene moment de kaarten van de jachtvelden niet bestaan, terwijl ze enige tijd laten ineens opduiken.
Het doet ook wat komisch aan dat de helden die onze maatschappij moeten beschermen tegen wilde dieren zo bang zijn voor dierenactivisten dat ze hun identiteit geheim willen houden. Wie lopen er eigenlijk rond met levensgevaarlijke geweren?